Για δες!
Είναι δυο μέρες που δεν ανάρτησα νέο άρθρο και δεν είναι ότι δε βρήκα υλικό. Έχω ήδη 5 άρθρα προς μετάφραση. Ας πούμε ότι ο τρόμος στα δάχτυλά μου και η σύγχυση στο κεφάλι μου έχουν διαφορετική άποψη. Αισθάνομαι σαν πολτοποιημένη τομάτα που την πιέζουν να χωρέσει στη συσκευασία. Είμαι βέβαιη ότι καταλαβαίνετε τι λέω ;). Θέλω να κάνω τόσα πράγματα, έχω την καλύτερη διάθεση να τα κάνω. Και δεν είναι ότι δεν έχω ενέργεια. Έχω υπερβολική ενέργεια, ενέργεια που προχθές δε με άφησε να κλείσω μάτι. Και νόμιζα ότι αυτό το είχα αφήσει πίσω μου. Αλλά όχι, γιατί έχω και μια φίλη που θέλει να τη θυμάμαι πάντα, την έχετε κι εσείς και το ξέρετε. Αυτή την εβδομάδα συνάντησα δύο φορές τη φοβερή ατάκα "Μα γιατί να μη δουλεύεις, αφού είσαι καλά;", "Πώς περνάς το χρόνο σου χωρίς να δουλεύεις;". Είμαι σίγουρη ότι ήταν καλοπροαίρετες ερωτήσεις. Δεν είμαι σίγουρη ότι δεν έχω βαρεθεί να τις ακούω, όμως. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν οι άνθρωποι αυτοί σκέφτηκαν πόση προσπάθεια χρειά