Για το Μαχητή της Θλίψης! Η θλίψη. Έχει τόσες μορφές και τρόπους να εμφανίζεται στη ζωή μας. Εμφανίζεται ως αντίδραση μετά από ένα θάνατο, από ασθένεια, από κάποιο τραύμα στην ψυχή μας. Η θλίψη ακολουθεί τα γκρεμισμένα μας όνειρα ή τις διαλυμένες μας σχέσεις. Εντυπωσιακό είναι ότι η θλίψη, συχνά, ακολουθείται και από ένα ακόμα δυσάρεστο συναίσθημα. Η κατάθλιψη, η ανησυχία και το μετατραυματικό στρες πηγαίνουν "χέρι-χέρι" τις πιο πολλές φορές. Και αυτοί είναι μερικοί από τους "φίλους" της θλίψης. Στη δική μου περίπτωση, θρηνώ ένα χαμένο όνειρο, μία διαλυμένη σχέση και να είναι καλά το άγχος που ξέρει καλά να συγκρατεί γερά όλες εκείνες τις φοβίες, τις οδυνηρές αναμνήσεις και κάθε στιγμή που πόνεσα. Μόλις πρόσφατα με βρήκα για ακόμη μία φορά να λιώνω στο κλάμα στο κρεβάτι μου. Δεν ήμουν πάντα πολύ καλή στην αυτοεκτίμηση, ούτε στο να αξιολογώ τα συναισθήματά μου, ακόμα κι όταν το ένστικτό μου μού χτυπούσε το καμπανάκι. Εκείνη τη στιμή μπήκε η μητέρα μου στο δωμά