Σήμερα είναι μία παράξενη ημέρα. Ποτέ δεν είναι εύκολο να διαπιστώνεις ότι "χάνεις" λίγο ακόμα από εκείνο που ήσουν, λίγο ακόμα από όσα μπορούσες. Αυτόματα κοιτάζεις πίσω και αναζητάς να θυμηθείς, να κάνεις εικόνα εκείνο που κατάφερες, εκείνο που πάλεψες να έχεις και τελικά, εκείνο που δεν έχεις πια. Ποτέ δεν είναι ευχάριστο να αντιλαμβάνεσαι ότι όχι μόνο πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια με την ΠΣ, αλλά κοντά της πέρασαν κι άλλα τόσα από εσένα. Πέρασαν, αλήθεια; Κι εγώ η ανόητη που πίστεψα ότι μπορώ...αλλά δεν μπορώ. Σίγουρα πιστεύω ότι πάντα υπάρχει το καλύτερο και είναι μπροστά μας, αλλά πώς θα είναι άραγε αυτό το καλύτερο;; Γιατί σίγουρα δεν θα είναι το καλύτερο που σκεφτόμουν. Αυτό το καλύτερο τελείωσε. Μέχρι εδώ φτάνει. Δεν έχει άλλο. Πριν κάποια χρόνια το μπορούσες, το είχες σχεδόν. Μόνο που κάπου εκεί έπρεπε να κάνεις ό,τι κάνουν οι υπάκουοι εργάτες, να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων και να αφήσεις τον εαυτό σου στην άκρη. Θα μου πεις ένα πόδι λιγότερο κάνει τόση δια
Αναρτήσεις
Προβολή αναρτήσεων από Μαρτίου 5, 2018