https://www.youtube.com/watch?v=sgxfjNkASzo

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου με συνασθενείς μας από το εξωτερικό. Πρόσφατα συμμετείχα στο MS Sessions 2017 που διοργάνωσε η EMSP για ασθενείς με Πολλαπλή Σκλήρυνση στην Ευρώπη. Είχα την τύχη να συνομιλήσω με πολλούς ανθρώπους, από διαφορετικές χώρες της Ευρώπης. Είχα την τύχη να μεταφέρω σε εκείνους τι περνάμε οι ασθενείς εδώ, τις αγωνίες μας, τους φόβους μας. Και, έκπληξη, ακριβώς τα ίδια περνούν κι εκείνοι! Ο καθένας σε διαφορετικό βαθμό, αλλά κυρίως οι χώρες των Βαλκανίων (Ρουμανία, Κροατία, Σερβία κλπ) αντιμετωπίζονται με τον ίδιο ρατσισμό που συχνά βιώνουμε από τους συνανθρώπους τους. Χώρες όπως η Μ. Βρετανία, η οποία μαστίζεται από την Πολλαπλή Σκλήρυνση, μπορεί να φανταζόμαστε ότι περνούν πολύ καλά, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Αναλογιστείτε ότι μία απόφαση της αντίστοιχης επιτροπής πιστοποίησης αναπηρίας μπορεί να πάρει και δύο χρόνια να εκδοθεί! (Και κάπου εδώ να είμαστε ευγνώμονες που εμείς ενημερωνόμαστε πιο σύντομα, τουλάχιστον :) )
Έκανα πολλούς νέους φίλους, γιατί αν σας κάνει εντύπωση είναι πολύ πιο φιλικοί και πρόσχαροι και δραστήριοι οι ασθενείς στο εξωτερικό από ότι είμαστε εμείς εδώ! Κάνουν πράγματα, δραστηριοποιούνται -μαραθώνιοι, πολιτικές παρεμβάσεις, καμπάνιες μέσω διαδικτύου. Θα μου πείτε, εκείνοι έχουν τους πόρους. Δεν είναι όμως αυτό, μόνο. Εκείνοι δεν έμαθαν ότι πρέπει να μην κινούνται, να μη ζουν, να μην εργάζονται! Εμάς, ακόμα και οι γιατροί μας, μας καθηλώνουν. Εμείς θεωρούμε λύση να μην κάνουμε τίποτα, γιατί, βέβαια, δεν υπάρχουν και οι δομές για να είμαστε ομαλά ενταγμένοι στην κοινωνία.
Και αν νομίζατε ότι δεν αντιμετωπίζονται με ρατσισμό οι συνασθενείς μας σε άλλες χώρες, κάνετε λάθος. Παντού ισχύει το γνωστό πια "Μα δε σου φαίνεται"! Είναι απλώς μία ανθρώπινη αντίδραση, δε γνωρίζει φυλές και χρώματα και γλώσσες.
Με εντυπωσίασε η δύναμή τους, η θετική διάθεσή τους, η δημιουργικότητά τους και ότι δεν το βάζουν κάτω! Με ενέπνευσαν να θέλω να σας μεταφέρω όλα όσα διδάχτηκα από τους συνασθενείς μας, να θέλω να κάνουμε κι εδώ, στη χώρα μας, στο μικρόκοσμό του ο καθένας αλλαγές! Να βελτιώσουμε τη στάση μας, να γίνουμε πιο δυναμικοί, να αθλούμαστε, γιατί όλοι μπορούμε να αθλούμαστε, ακόμα κι αν χρησιμοποιούμε βοηθήματα στην κίνηση ή έστω και αμαξίδιο. Να μην αφήνουμε το σώμα να νεκρώνει! Όσο το σώμα αδρανεί, αδρανεί και το μυαλό μας! Να γράφουμε, να συνθέτουμε, να ζωγραφίζουμε, να δημιουργήσουμε έργα και να κάνουμε έκθεση με τα έργα μας να μας γνωρίσει ο κόσμος και γιατί όχι, να εμπνεύσουμε την κοινωνία! Να κάνουμε την ασθένειά μας ΔΥΝΑΜΗ, να δώσουμε εμείς το παράδειγμα!