ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ

(ακολουθεί η μετάφραση των υποτίτλων)

Ένα κουνούπι προσγειώνεται στο χέρι σου,

τρυπώντας το δέρμα σου διοχετεύει τις χημικές του ουσίες μέσα του και ξεκινάει να τρέφεται.

Δε θα ήξερες καν ότι πέρασε από εκεί αν δεν ήταν το κόκκινο εξόγκωμα που εμφανίζεται,

και συνοδεύεται από βασανιστικό κνησμό.

Απλοϊκό μεν, μόνο που αυτό το εξόγκωμα είναι ένα σημάδι

ότι το ανοσοποιητικό σου σύστημα σε προστατεύει

Ο σωματοφύλακας του σώματός σου απέναντι σε μολύνσεις, ασθένειες και ιώσεις.

Αυτό το σύστημα είναι ένα τεράστιο δίκτυο από κύτταρα, ιστούς και όργανα

που συγχρονίζουν τις άμυνες  του οργανισμού σου.

Χωρίς αυτό θα ήσουν εκτεθειμένος σε δισεκατομμύρια

βακτήρια, ιούς και τοξίνες

που θα μπορούσαν να μετατρέψουν σε μοιραίο

ακόμα και ένα απλό κρύωμα ή ένα κόψιμο από χαρτί.

Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελείται από εκατομμύρια

αμυντικά  λευκά αιμοσφαίρια, γνωστά και ως λευκοκύτταρα,

τα οποία προέρχονται από το νωτιαίο μυελό.

Τα κύτταρα αυτά μεταναστεύουν στο αίμα

και στο λεμφικό μας σύστημα,

Ένα δίκτυο από φλέβες που βοηθούν το σώμα

να απομακρύνει τοξίνες και ό,τι δε χρειάζεται.

Τα σώματά μας είναι γεμάτα από λευκοκύτταρα:

υπάρχουν 4.000 έως και 11.000 ανά μικρλίτρο (μl) αίματος.

Καθώς μετακινούνται μέσα μας, τα λευκοκύτταρα

λειτουργούν σαν προσωπικό ασφαλείας,

Ελέγχοντας διαρκώς το αίμα, τους ιστούς

και τα όργανα για ύποπτες ενδείξεις.

Το σύστημα αυτό βασίζεται κυρίως στα αντιγόνα.

Αυτά τα μοριακά στοιχεία στην επιφάνεια

των παθογόνων και άλλων ξένων ουσιών

ειδοποιούν για την ύπαρξη εισβολέων.

Με το που εντοπίζονται από τα λευκοκύτταρα,

σε λίγα μόνο λεπτά παρεμβαίνει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού.

Οι απειλές για το σώμα μας ποικίλουν.

Γι αυτό και η αντίδραση του ανοσοποιητικού μας

πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα.

Και αυτό σημαίνει ότι τα διαφορετικά είδη λευκοκυττάρων

αντιμετωπίζουν τις απειλές με διαφορετικό τρόπο.

Παρά την ποικιλομορφία τους, τα λευκοκύτταρα διακρίνονται σε δύο μεγάλες κυτταρικές ομάδες, που συντονίζουν μία διπλή επίθεση.

Στην αρχή τα φαγοκύτταρα ενεργοποιούν την αντίδραση του ανοσοποιητικού

στέλνοντας μακροφάγα και δενδριτικά κύτταρα στο αίμα.

Καθώς κυκλοφορούν αυτά καταστρέφουν

όσα ξένα κύτταρα συναντούν, απλώς καταναλώνοντάς τα.

Αυτό επιτρέπει στα φαγοκύτταρα να αναγνωρίζουν τα αντιγόνα των εισβολέων που μόλις προσέλαβαν και να μεταδίδουν αυτή την πληροφορία

στη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα κυττάρων, τα λεμφοκύτταρα,

οργανώνοντας την άμυνα.

Μία ομάδα λεμφοκυττάρων, τα Τ-λεμφοκύτταρα αναζητούν τα μολυσμένα κύτταρα στο σώμα μας, τα οποία και εξολοθρεύουν στο λεπτό.

Στο μεταξύ, τα Β-λεμφοκύτταρα μαζί με τα Τ-λεμφοκύτταρα

εκμεταλλεύονται τις πληροφορίες που παρήγαγαν τα αντιγόνα

για να ξεκινήσουν την παραγωγή ειδικών πρωτεϊνών

που ονομάζονται αντισώματα.

Και το ζήτημα εδώ είναι ότι κάθε αντιγόνο έχει ένα μοναδικό αντίσωμα

που του ταιριάζει και στο οποίο εφαρμόζει όπως το κλειδί στην κλειδαριά

για να καταστρέφει τα κύτταρα-εισβολείς.

Τα Β-λεμφοκύτταρα μπορούν να παράγουν  εκατομμύρια τέτοια κύτταρα,

τα οποία και κυκλοφορούν μέσα στον οργανισμό κάνοντας επίθεση στους εισβολείς,

μέχρι να εξουδετερωθεί και η χειρότερη απειλή.

Όσο συμβαίνουν όλα αυτά, γνωστά μας συμπτώματα, όπως ο πυρετός

και το πρήξιμο αποτελούν διαδικασίες του οργανισμού για να βοηθήσουν

το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Για τα βακτήρια και τους ιούς είναι πιο δύσκολο να αναπτυχθούν και να διαδοθούν σε ένα θερμότερο περιβάλλον,γιατί είναι ευπαθή στην υψηλή θερμοκρασία.

Και όταν καταστρέφονται τα κύτταρα στο σώμα μας,

αυτά απελευθερώνουν χημικά που διαρρέουν στους περιβάλλοντες ιστούς, προκαλώντας πρήξιμο.

Αυτό ακριβώς προσελκύει τα φαγοκύτταρα, που καταναλώνουν

τόσο τους εισβολείς, όσο και τα προσβεβλημένα κύτταρα.

Συνήθως μέσα σε λίγες ημέρες  με την αντίδραση του ανοσοποιητικού,

εξολοθρεύεται η όποια απειλή.

Δεν μπορεί πάντοτε να αποτρέπει την εκδήλωση μιας ασθένειας,

αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Η πραγματική του αποστολή είναι

να σταματήσει την επικίνδυνη εξέλιξη της απειλής στο σώμα.

Και μέσω του διαρκούς ελέγχου που κάνει, αναπτύσσουμε ένα ακόμα θετικό που το οφείλουμε στο ανοσοποιητικό μας σύστημα, την ανοσία.

Τα Β- και Τ-λεμφοκύτταρα όταν αναγνωρίζουν τα αντιγόνα,

μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες για να αντιμετωπίσουν

 κι άλλους εισβολείς μελλοντικά.

Έτσι, όποτε επανεμφανίζεται μια απειλή, πολύ εύκολα το σύστημα

 αναπαράγει κατάλληλα αντισώματα, ώστε να μην προλάβουν

να μολυνθούν κι άλλα κύτταρα.

Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αναπτύξουμε ανοσία

σε διάφορες ασθένειες, όπως η ανεμοβλογιά.

Όμως, δεν λειτουργεί πάντα τόσο καλά.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν αυτοάνοσες ασθένειες,

που ξεγελούν το ανοσοποιητικό τους σύστημα  ώστε αυτό

να επιτίθεται στα ίδια του τα κύτταρα, που είναι υγιή.

Κανένας δε γνωρίζει τι ακριβώς πυροδοτεί αυτή την αντίδραση,

αλλά αυτή η αντίδραση υπονομεύει το ανοσοποιητικό σύστημα

με διάφορους τρόπους και προκαλεί ασθένειες,

Όπως η αρθρίτιδα, ο διαβήτης τύπου 1 και η πολλαπλή σκλήρυνση.

Για τους περισσότερους ανθρώπους με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα,

αυτό θα καταπολεμήσει περίπου 300 κρυολογήματα και αμέτρητες μολύνσεις

μέσα στη ζωή τους.

Χωρίς αυτό, αυτές οι απειλές θα εξελίσσονταν σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο.

Γι αυτό, την επόμενη φορά που θα κρυολογήσετε ή θα σας τσιμπήσει κουνούπι

και θα ξυστείτε, να σκεφτείτε το ανοσοποιητικό σας σύστημα!

Του χρωστάμε τη ζωή μας!