Μιας και ξαναβρεθήκαμε, θα σας μιλήσω για την εμμηνόπαυση, γιατί πρέπει να μιλάμε για όλα τα ταμπού

Μια Δευτέρα απόγευμα, ένα καθιερωμένο ραντεβού για τον ετήσιο έλεγχο. Η γραμματέας χαμογελαστή, μία γυναίκα μόνο πριν από εμένα στην αίθουσα αναμονής. Τρίβω τα χέρια μου, νοητά πάντα. 
"Περάστε" ακούγεται η γραμματέας, η γυναίκα σηκώνεται και προχωρά προς το γραφείου του γυναικολόγου.Προβληματισμένη μού φαινόταν, αλλά πάλι ίσως ήταν η ιδέα μου. Ίσως ήταν η αντίδιαστολή με τα χαμόγελα του προηγούμενου ζευγαριού, περίμεναν το πρώτο παιδί, κορίτσι. Έλαμπαν! 

Το καθιερωμένο δρομολόγιο στοχασμών διέτρεχε το βλέμμα μου και μόνη κάλυψη το χαμόγελο, αυτό που 43,44 σχεδόν χρόνια με γλιτώνει.
Βλέπω την γυναίκα να βγαίνει χαμογελαστή και ετοιμάζομαι για την σειρά μου.
"Μπορείτε να περάσετε" .Ξεκλείδωσαν τα μουδιασμένα πόδια μου από τον καναπέ και με οδήγησαν στην πόρτα του γραφείου του γυναικολόγου.
Χαμογελαστός, νιώθεις πάντα ασφάλεια στο βλέμμα του κι έτσι μπήκα μέσα με λιγότερο άγχος. Η περίοδος  ήδη σταμάτησε από τον Οκτώβρη, είναι Απρίλης πια, το πρήξιμο και οι εξάψεις, με βασανίζουν καιρό, αλλά πάντα πίστευα ότι είμαι πολύ νέα ακόμη. Του τα είπα όλα, με ρώτησε για το βάρος μου όπως πάντα, ευτυχώς έχασα κι ένα κιλό από πέρισυ, ζυγίστηκα το πρωί, αλλά μου λέει ήρεμα ότι πλέον θα πάρω βάρος, είναι φυσιολογικό. Ένας παλιός εφιάλτης μού χτύπησε την πόρτα, ανάδρομος ήταν κάποιος πλανήτης. Αυτό θα εννοούν.
"Το μόνο που σε βοηθάει είναι ότι γυμνάζεσαι" μού είπε και κάπως ηρέμησα.
Μιλήσαμε και για την σκλήρυνση, τον βιολογικό παράγοντα που επισπεύδει την εμμηνόπαυση όπως έμαθα, τις απανωτές αντιβιώσεις που χρειάστηκε να πάρω, δεν βοηθούν , αλλά ο ίδιος ο βιολογικός παράγοντας, η σανίδα σωτηρίας μου από το αμαξίδιο, προκαλεί λοιμώξεις. Όπα. Πάλι σε τοίχο πέσαμε, σκέφτηκα αυτόματα.
Προχωρήσαμε στην εξέταση και ήρθε η στιγμή που τα άλλαξε όλα.
Στην οθόνη του υπερήχου, εκεί που κάποτε έβλεπα τα αυγουλάκια μου, τις χαριτωμένες μου ωοθηκούλες, κενό. Τίποτα. Μια μαύρη οθόνη. 
Μαύρη οθόνη οι ωοθήκες μου! Η ζωή μου! Γιατί όσα και αν έχεις ακούσει, τίποτα δεν σε προετοιμάζει για το κενό. Και ναι είναι τεράστιο! Μού εξήγησε ότι φαίνεται πως οι ωοθήκες είναι ατροφικές πλέον, ότι λογικά έχω μπει σε φάση εμμηνόπαυσης. Κάναμε και ορμονολογικες, επιβεβαιώθηκε το δυσοίωνο σενάριο. Μου έδωσε μία μικρή ελπίδα εκείνος, μήπως υπάρξει άλλος ένας κύκλος πριν περάσει χρόνος, γιατί μετά το πέρας ενός έτους θα είμαι και επισήμως στην εμμηνόπαυση, στην δίνη του χάους, λέω εγώ, στην διαδρομή του κενού.

Δάκρυσα βγαίνοντας, αλλά σιώπησα σχεδόν αμέσως. Δεν με βοηθούν τα δάκρυα, πρέπει να προχωρήσω, πρέπει να προσαρμοστώ, σκέφτηκα αυτόματα.
Η επόμενη ημέρα ήταν η αρχή του καθαρτηρίου. 

Αχνοφαίνονται οι φλόγες της Κόλασης κι εγώ στην άκρη του γκρεμού μετράω στιγμές, νίκες, απώλεις. Κλαίω, περπατάω ώρα, ακούω μουσική, διαβάζω βιβλία. Τίποτα δεν συγκρατώ. Αφήνομαι να χαθώ αναζητώντας να εξισορροπήσω το κενό της γυναίκας που αφήνω. Το δικό μου προσωπικό κενό. 
Δεν είναι ώρα να μετανιώνω. Το παιδί που δεν γέννησα είναι σίγουρα πιο υγιές, πώς θα το έφερνα στον κόσμο χωρίς έναν άνθρωπο; Πώς θα το μεγάλωνα χωρίς κανέναν να βοηθάει; Δεν είμαι ήρωας, δεν θα κατέστρεφα ποτέ ένα παιδί, καταστρέφω νομοτελειακά εμένα 43 χρόνια, άλλωστε. Αρκεί.

Σκέφτομαι τι κατάφερα τελικά. Τι από όσα ήθελα. Προσπάθησα αρκετά, άραγε; Παραπάνω από αρκετά, γιατί εκεί κάπου συνειδητοποίησα  ότι η σκλήρυνση είναι μια δύστροπη φίλη. Ήθελα παραπάνω, αλλά δεν μπορούσα. Δεν μπορώ. Δεν μπορώ σωματικά, δεν αντέχω ψυχικά να προσπαθώ τόσο. Και ναι, τελείωσε η περίοδος, δεν τελείωσε η ζωή μου. Μπορεί τώρα να ξεκινά, μπορεί όσα θέλω να με βρουν παρακάτω γιατί προσπάθησα πολύ και μπορεί, όντως, οι προσπάθειες να αποφέρουν καρπούς. Μια φορά δεν σκοπεύω να πάρω βάρος, αυτό είναι το βέτο μου, καλή μου εμμηνόπαυση!
Σκλήρυνση, εμμηνόπαυση, όλο γυναίκες με περιτριγυρίζουν. Γυναίκα είναι κι η ζωή, γυναίκα είμαι κι εγώ και πάντα γυναίκα θα μείνω παρέα με τις φίλες μου, έτσι σκέφτομαι.Θα τα βρούμε στην πορεία και θα γίνουμε κολλητές να δεις.
Έτσι αποφάσισα, αν και ακόμη πέρασε μόλις μία εβδομάδα...η απώλεια θέλει χρόνο και σκοπεύω να μου τον δώσω.