Αγαπητή ΠΣ,

ήμουν μία γυναίκα φιλόδοξη, γεμάτη ζωή, αισιόδοξη μέχρι τη στιγμή που γνωριστήκαμε. Είχα, βέβαια, συγγενή καρδιοπάθεια, αλλά και έτσι έζησα και ολοκλήρωσα με επιτυχία τους στόχους μου. Πέρα από τις χειρουργικές επεμβάσεις στην καρδιά έπρεπε να αντέξω την ανησυχία για το τι θα συνέβαινε και τη δυσφορία που αισθανόμουν κάποιες φορές. Ευτυχώς η πρόγνωση ήταν καλή. Και όλα αυτά αρκετά νωρίτερα από τη διάγνωση που θα ερχόταν. Κανένας δεν ήξερε τι μου έμελλε να ζήσω καθώς ενηλικιωνόμουν. Είμαι ευγνώμων που τόσο η επιστήμη, όσο η τεχνολογία και η ιατρική, η έρευνα και η  πίστη μου στάθηκαν αρωγοί σε αυτό που ερχόταν.

Αγαπημένη μου Πολλαπλή Σκλήρυνση, μου χτύπησες την πόρτα ξαφνικά πριν από περίπου δύο χρόνια. Δεν ξέραμε πολλά για σένα και ήμασταν επιφυλακτικοί να σε καλωσορίσουμε. Σε παρατηρούσαμε, όμως, γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα εισέβαλες. Εσύ, πάλι, περίμενες καρτερικά μέχρι τη στιγμή που θα σε αναγνωρίζαμε.Μας επέβαλες να σου επιτρέψουμε να μπεις στη ζωή μας. Έχεις γίνει ο απρόσκλητος, ανεπιθύμητος συγκάτοικός μου. Ήδη είχα αρκετές αναταράξεις. Ήσουν αναίσθητη, δε σε ενδιέφεραν οι άλλες δυσκολίες που αντιμετώπιζα, όπως εκείνη η πληγή που ήδη μου είχε προκαλέσει δυσφορία και πόνο. Δε νοιάστηκες για τη θλίψη μου καθώς έχανα τους κοντινούς μου ανθρώπους. Ούτε για την αναγκαστική συνταξιοδότησή μου. Ναι, μου το έκανες ξεκάθαρο ότι ήρθες για να μείνεις. Είχα λιγότερη αγωνία πριν από εσένα, αισθανόμουν το φορτίο μικρότερο πριν εμφανιστείς. Δεν ήμουν τόσο καταθλιπτική, είχα περισσότερη γαλήνη. Είχα την ελπίδα ότι το μέλλον μου δεν έχει όρια και ότι μπορούσα να αφήσω τον κόσμο άφωνο! Αυτό ήμουν. Δε σου άρεσε, προφανώς, δεν ήθελες να με αφήσεις στην ησυχία μου. Εσύ, βλέπεις, ειδικεύεσαι στην αμφιβολία και την αβεβαιότητα και πολλές φορές με έκανες να αναρωτιέμαι για τον ίδιο μου τον εαυτό. Κι όμως, κάπου εκεί είχα μια επιφοίτηση: ακόμη είμαι εγώ!
Αγαπημένη μου Πολλαπλή Σκλήρυνση, αυτό που είμαι βαθιά μέσα μου δεν το άλλαξες! Μέσα από τις πιο αδύναμες, άχαρες και αφανείς στιγμές μου, εγώ παραμένω η ίδια! Αυτές τις στιγμές μπορεί να θέλω να κρυφτώ και να μείνω κρυμμένη, αλλά υπάρχουν κι εκείνες οι μέρες που θέλω να κατακτήσω τον κόσμο! Και στις δύο περιπτώσεις εγώ είμαι ακόμη εγώ! Δεν μπορείς να μου πάρεις ΕΜΕΝΑ από ΕΜΕΝΑ την ίδια!  Είμαι γεμάτη ζωντάνια και φιλοδοξία και αυτά τα στοιχεία μου κυριαρχούν. Μπορεί να με εμποδίζει ο πόνος ή η κόπωση, μπορεί να χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο για να κάνω κάτι, αλλά είμαι εδώ, συνεχίζω να ζω με τον ίδιο ενθουσιασμό! Έχω επιθυμίες που με οδηγούν πέρα από την ασφαλή ζώνη μου, παλεύω να ζήσω όσο καλύτερα μπορώ παρά την ύπαρξή σου. Αυτό από μόνο του είναι μία νίκη! Πολλαπλή μου Σκλήρυνση, πριν έρθεις είχα όνειρα και ελπίδα για το μέλλον και, ξέρεις κάτι; Ακόμα και μετά από εσένα συνεχίζω να έχω! Η ελπίδα μου μού δίνει δύναμη να μεγαλουργώ και να είμαι ευγνώμων για τη ζωή μου, ειδικά από τον καιρό που προσπάθησες να μου στερήσεις αυτό το δικαίωμα.

Κλείνοντας, πολλαπλή μου σκλήρυνση, εσύ είσαι αυτή που είσαι. Υπάρχουν πλευρές σου που είναι υπεράνω των δυνατοτήτων μου. Δεν μπορώ να ελέγξω τον τρόπο που επιλέγεις να εμφανίζεσαι στη ζωή μου, ούτε μπορώ να προβλέψω πότε θα εμφανιστείς. Δεν μπορώ καν να προβλέψω πώς θα αισθάνομαι από τη μία μέρα στην άλλη. Η αλλαγή είναι αναπόφευκτη, όμως εγώ στέκομαι ακλόνητη. Μέσα στο τσουνάμι που προκάλεσες εγώ έγινα πιο δυνατή! Μέσα από τα ερείπια που άφηνες εγώ δημιούργησα νέες φιλίες και βίωσα την αγάπη, τη συμπόνοια και το μεγαλείο αυτών των σχέσεων. Δημιουργήθηκε μέσα μου η επιθυμία να ζήσω πιο αυθεντικά. Έχω την τύχη να έχω μια οικογένεια που αγαπώ, φίλους που αγαπώ, είμαι εκπρόσωπος της κοινότητας των συνασθενών μου και τους δίνω δύναμη. Πολλαπλή μου Σκλήρυνση, έκανες για μένα ό,τι ακριβώς και η συγγενής μου καρδιοπάθεια πριν χρόνια: με έκανες να εκτιμήσω τη ζωή! Ακόμη και τις πιο δύσκολες μέρες, εγώ προσπαθώ να κάνω το καλύτερό μου. Υπάρχω ακόμη και πάντα θα υπάρχω, πάντα θα είμαι ΕΓΩ!

Δυνατή και αποφασισμένη,
Teresa

(από το MS News Today)