Αλήθεια, ποιος από εμάς διδάχθηκε ως παιδί για τα συναισθήματά του και την ψυχική του υγεία; Και τι γίνεται όταν είσαι παιδί και χρειάζεται να διαχειριστείς το αμήχανο συναίσθημα της μοναξιάς; Η πιο εύκολη απάντηση σε αυτό είναι ότι κάτι δεν πάει καλά με εσένα τον ίδιο.

Η αλήθεια είναι ότι όταν ένα παιδί μας φαίνεται υπερβολικά ντροπαλό ή έχει αρκετά ζωηρή φαντασία, τότε συμβαίνει κάτι σοβαρότερο στον ψυχικό κόσμο του παιδιού. Ακόμη και οι νέοι άνθρωποι αισθάνονται μοναξιά, δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Γι αυτό και είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα σημάδια. Επιλέξαμε να ρωτήσουμε άτομα από την τοπική μας κοινότητα για την ψυχική υγεία να μας εξηγήσουν πώς μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι ένας νέος άνθρωπος βιώνει συναισθήματα μοναξιάς και μας είπαν:

1. “Σαν να κυνηγάς μονίμως ανθρώπους που δεν σε θέλουν και να ζητάς την τρυφερότητά τους και το ενδιαφέρον τους, κάτι που δεν πρόκειται να σου δώσουν. Είναι τόσο εύκολο για κάποιον να σε χειραγωγήσει και να σε εκμεταλλευτεί και όλο αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο. Ποτέ δεν αισθάνθηκα πιο μόνος από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι ήμουν μόνος και με είχαν χρησιμοποιήσει και μετά με πέταξαν.” — Callum C.
2. “Επινόησα αρκετές ιστορίες για τον εαυτό μου που με έκαναν να φαίνομαι σκληρή και απρόσιτη, μόνο και μόνο γιατί αισθανόμουν ότι κανένας δεν θα έμενε αρκετά για να καταλάβει το ψέμα μου.” — Amanda Z.
3. “Πάντα μιλάω πάρα πολύ όταν βρίσκω, επιτέλους, κάποιον να μιλήσω. Έχουν περάσει μεγάλα χρονικά διαστήματα που δεν είχα κανέναν να μιλήσω και όταν βρίσκω κάποιον το παρακάνω, που μοιάζει κάπως περίεργο και αμήχανο.” — Violet F.
4. “Μεγάλωσα απομονωμένη. Για ένα διάστημα μάζευα κατοικίδια, γιατί αισθανόμουν τόσο μόνη. Κανένας δε νοιαζόταν για μένα, ούτε καν ήξεραν ότι υπάρχω. Τα ζωάκια μου ήταν οι μοναδικοί μου φίλοι, η συντοφιά μου, ο μοναδικός λόγος να συνεχίσω να ζω. Έσωζα όσα περισσότερα μπορούσα κι έτσι είχα κάποιο σκοπό στη μοναχική μου πραγματικότητα.” — Nicole E.
5. “Ποτέ μου δεν είχα έναν κολλητό, μία κολλητή. Πάντοτε προθυμοποιούμουν να δουλέψω εθελοντικά σε εκδηλώσεις, γιατί έτσι ήμουν πάντα απασχολημένη και αντλούσα ικανοποίηση από τη δουλειά. Πέρα από τον άντρα μου και το γιο μου, συχνά περνούν εβδομάδες που δε μιλάω σε κανέναν άλλο. Όταν ήμουν νέα, συντροφιά μου ήταν τα βιβλία μου. Τώρα έχω το Netflix.” — Lynn L.
6. “Πάντα αισθανόμουν μόνη μου και πάντα με ενοχλούσε αυτό. Ονειροπολούσα ώρες, σχεδόν κάθε στιγμή.  Αναζητούσα την προσοχή των ανθρώπων, προαπαθούσα να τους κρατάω όλους ευχαριστημένους για να γεμίζω αυτό το κενό μέσα μου. Ξέχασα τον ίδιο μου τον εαυτό προσπαθώντας να τους έχω όλους ευχαριστημένους, όποιο κι αν ήταν το τίμημα για μένα. Όλο αυτό με άδειασε τόσο που έφτασα στο σημείο να κάνω σκέψεις να αυτοκτονήσω. Και όλο αυτό συνέχισε για χρόνια.” — Saraya V.
7. “Συνήθως προσκολλούμαι συναισθηματικά σε εκείνους που έχω αναπτύξει μία πιο στενή σχέση, απευθύνομαι σε αυτούς όταν χρειάζομαι υποστήριξη, γιατί οι γονείς μου κι εγώ δεν είχαμε ποτέ καλή επικοινωνία. Όταν είμαι ανάμεσα σε ξένους αποφεύγω να ξεκινάω κάποια συζήτηση, γιατί αισθάνομαι αμήχανα. Θέλω πολύ να είμαι μέρος ενός συνόλου και να είμαι με άλλους ανθρώπους, αλλά η αίσθηση ότι είμαι βάρος πάντα με σταματάει και πάντα με ακολουθεί κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι. Τώρα είμαι στο κολλέγιο, οπότε ό,τι φίλους και να κάνω θα φύγουν έτσι κι αλλιώς.” — Vanessa B.
8. "Ένιωθα ότι είμαι το αναλώσιμο μέλος της παρέας, ότι κανένας δεν ήθελε στην πραγματικότητα να είναι φίλος μου, απλώς δεν ήθελαν να φανούν αγενείς. Ήμουν βέβαιη ότι ήμουν καταδικασμένη να είμαι μόνη μου πάντα, κάτι το οποίο παλεύω να ξεπεράσω ακόμη και σήμερα. Ποτέ δεν θεώρησα ότι ήμουν αληθινή φίλη κάποιου, ήμουν απλώς κάποια που της επέτρεπαν να είναι στην παρέα. Εκείνη που σε ανύποπτο χρόνο εύκολα θα παρατούσαν.” — Jacinta M.
9. “Συνήθιζα να γεμίζω την μπανιέρα και να κάθομαι εκεί με τις ώρες. Ένωθα πάντα τόσο εξαντλημένη ακόμα και με την παραμικρή δραστηριότητα, ακόμα και μετά από τις καθημερινές μου δουλειές. Ήθελα να είμαι συνέχεια ξαπλωμένη.” — Nica C.
10. “Μιλάω στον εαυτό μου και υπάρχουν φορές που αποσβολώνομαι σε φωτογραφίες μουσικών ή ηθοποιών και κάνω ότι μιλάω μαζί τους. Στο μυαλό μου είμαι φίλη μαζί τους.” — Stephanie H.
11. “Κυνηγούσα τους άλλους, εκείνοι με εκμεταλλεύονταν και μετά με πετούσαν σαν σκουπίδι. Ήθελα τόσο πολύ φίλους και, γιατί όχι, και μία σχέση, αλλά ήμουν και τόσο τρομοκρατημένος συγχρόνως. Ένιωθα αμηχανία και στρες όταν ήμουν ανάμεσα σε ανθρώπους, απομονωνόμουν και τους έδιωχνα όλους μακρυά.” — Justin L.
12. “Μόλις βρίσκω έναν άνθρωπο που θέλει να γίνουμε φίλοι γίνομαι κτητική, σχεδόν παθαίνω εμμονή μαζί του.  Με όποια επαφή με άλλο άνθρωπο γίνομαι μανιακή...” — Sarah S.
13. “Υπερβολικά συγκαταβατική και εξυπηρετική. Πάντα μαγειρεύψ εγώ κι έρχονται όλοι σε μένα. Όσο περισσότερο τους ικανοποιώ, τόσο περισσότερο θα μείνουν κοντά μου, σκέφτομαι.” — Cheyenne L.
14. “Ποτέ δεν έμαθα πώς να κάνω φιλίες, ούτε πώς να τις κρατάω. Στην εκκλησία είμαι αρκετά κοινωνικός, αλλά στο σπίτι απλώς κάθομαι μόνος μου και είμαι καλά. Έχω μόνο έναν κολλητό.” — Steve H.
15. "Νιώθω να μην ανήκω πουθενά. Η κοινωνικοποίηση είναι μεν επιθυμητή, αλλά είναι και εξαντλητική. Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να συνδεθώ με άλλον άνθρωπο. Ούτε με την καλύτερή μου φίλη. Δεν είχα ποτέ σχέση.” — Tepp V.
16. “Είχα αρκετά ζωηρή φαντασία. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσους φανταστικούς φίλους είχα και φανταζόμουν ότι έμεναν πολύ μακρυά.” — Shelley A.
17. (MS Mental Health Community)
18. 
    
19. Αν κι εσύ μεγάλωσες νιώθοντας μοναξιά, δεν είσαι μόνος. Απευθύνσου σε έναν ειδικό. Μίλα για αυτό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μοιράσου το. Δεν είσαι μόνος σου, κανένας δεν πρέπει να αισθάνεται μόνος του! 
20. Και να ξέρεις, ότι αυτό στο λέει ένας άνθρωπος που μεγάλωσε και έζησε νιώθοντας μόνος του όλη του τη ζωή, μέχρι που αρρώστησε. Μην αρρωστήσεις κι εσύ!